പൊട്ടിച്ചൂട്ട്‌

എന്റെ പ്രിയനേ

കാറ്റ്‌ പതിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന
ഒരിടമുണ്ടാകാം

കണ്ണടക്കാതെ
നോക്കി നിൽക്കാൻ തോന്നുന്ന
നിന്റെ ചുണ്ടോരങ്ങളിൽ
എത്ര ഉമ്മ വച്ചിട്ടും
തീരാത്ത പച്ചിലമണം

മരണം വരാനിനിയെത്ര ദൂരമെന്ന്
ഓരോ പൂവും മിണ്ടാതിരുന്ന്
നെടുവീർപ്പിടും പോൽ...
പതുക്കെയായിരിക്കാം
മഴ വരുന്നതും
ശ്വാസം നിലക്കുന്നതുമെന്ന്
ഒരില മറ്റൊരിലയോട്‌....

നീ പറഞ്ഞിട്ടില്ലെങ്കിലുമെനിക്കു കേൾക്കാം.

നീയോർക്കുമ്പോഴേയെനിക്കറിയാം

എത്രയോ ജന്മങ്ങൾ
മരമായി നിന്നെക്കാത്തു
വേരുറച്ചതിൻ
ഓർമ്മ മാത്രം മതി
പ്രണയമേ..
നിന്നെ
ഓർക്കുമ്പോഴേ....
പൂമരമാകാൻ...