പൊട്ടിച്ചൂട്ട്‌

ഞാൻ തീവ്രവാദി

എന്ന് നിങ്ങളാണ് പറഞ്ഞത്

എന്റെ രക്തത്തിൽ ഉപ്പില്ല

പ്രണയത്തിന്റെയൊ     അലിവിന്റെയോ കാറ്റിന്റെയോ

ഓര്മ്മ   എന്നിലുണ്ടാവാൻ    പാടില്ല 

മേഖങ്ങൾ  ആകാശ  നീലിമയുടെ  

അരികുകളിൽ ഉമ്മ    വച്ചു

പൊടിഞ്ഞു  പോകുമ്പോൾ ...

അതിലൊന്ന്  ചെന്ന്  തൊടാൻ  പോലും  എനിക്കവകാശമില്ല

അപരഗ്രഹങ്ങളിൽ  പ്രതിധ്വനിക്കും  വിധം

എന്റെ, ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന  ഉടലിന്റെ  ചാരം  ആര്ത്തലച്ച്ച്

നിലവിളിച്ചാൽ     പോലും

ആകാശം   പെയ്യുന്ന ഒരു മഴത്തുള്ളി പോലും നിങ്ങളെനിക്ക് തരില്ല

എനിക്കറിയാം നിങ്ങളുടെത് ഒരു തോറ്റ ജനതയാണെന്നു

ഞാൻ ആരുമായിക്കൊള്ളട്ടെ

എന്റെ ഉടൽ ച്ചീളുകളിൽ  നിങ്ങളെയ്ത    അമ്പുകൾ

എന്റെ ഉയിരിനെ   വേദനിപ്പിക്കുന്നു

എന്റെ രക്തത്തിന് കടലിന്റെ നിറമാണ്

അദ്രുശ്യരായ     പലരുടെയും നിലവിളികൾ ആണ്  

എന്റെ ആക്രോശങ്ങളായി       പുറത്ത് വരുന്നത്

എന്റെ പേരുകൾ പലതെന്നു നിങ്ങൾ പറയുന്നു

എന്റെ ജാതി ...നിറം... തൊലി...മണം....

പലതെന്നും..

എന്റെ വൈരൂപ്യത്തെ നിങ്ങൾ ക്രൂശിക്കുന്നു 

വർത്തമാനത്തിൽ നിന്ന്

എന്നേ മായ്ച്ചു കളഞ്ഞ    ഉറുമ്പുകൾ ആണ്   എന്റെ ഓർമ്മകൾ

വിഷം കുടിച്ചു നീലിച്ച നിങ്ങളുടെ കഴുത്തുകൾക്ക് 

ഒരു പുലരിയുടെ വെളിച്ചം പോലും ഇത്ര പെട്ടെന്ന്   മടുക്കുമെന്നോ  ?

എന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ    പുഞ്ചിരി

എന്റെ പ്രണയം ...സ്വപ്‌നങ്ങൾ

 ...

ഭൂപടങ്ങൾ ഞാൻ മാറ്റി  വരച്ചിട്ടില്ല

നിങ്ങളുടെ നിഗൂഡ  സാമ്രാജ്യങ്ങൾ

ഞാൻ പടവെട്ടിപ്പിടിച്ച്ചിട്ടില്ല

എന്നിട്ടും ഞാൻ   നിശബ്ധനായിരിക്കുന്നു 

കാരണം എനിക്കതിനു അവകാശമുണ്ട്‌

വിശപ്പ്‌ 

നിങ്ങളുടെയും   എന്റെയും അന്നനാളങ്ങളെ

തിളച്ചു മറിയുന്ന കടലിനെ സ്വപ്നം കാണിക്കുന്നു

ഒരപ്പം അയ്യായിരം പേർക്ക്

വീതിച്ചു കൊടുത്തതിനാണ്

പണ്ട് നിങ്ങളെന്നെ കുരിശിൽ തറച്ചത്

     എന്റെ       കുഞ്ഞു  ഒരു തരി മധുരം  നുണഞ്ഞതിനാനു     

നിങ്ങൾ അവനെ വെടി     വച്ചു കൊന്നത്  

ഗർഭപാത്രത്തിന്റെ  ജെവജലം  കുടിച്ചു

അവൻ  ഭൂമിയിലെ 

പക്ഷിക്കുഞ്ഞുങ്ങളെയും   ..

മീന്കുട്ടികളെയും  

സ്വപ്നം കാണുമ്പോഴായിരുന്നു 

നിങ്ങൾ അവനെ         കുത്തി  കോര്തെടുത്ത്തത്

അവന്റെ  ചോരയാണ്

എന്റെ നെഞ്ചിൽ  കുത്തി  നിര്ത്തിയിരിക്കുന്ന    ഈ  തീപ്പന്തം

 കൊല്ലെണ്ടതെങ്ങനെ എന്ന് പാടിയ കവിയും

അഞ്ചു    സൂര്യന്മാരുറെ ചൂട് കുടിച്ച കവിയും

എന്നെയും തഴുകി       ഉറക്കിയിട്ടുണ്ട്    

എന്റെ വിരലുകള പൂമ്പാറ്റകളെ തൊടാൻ ആഗ്രഹിച്ചു

നിങ്ങൾ എന്റെ കൈപ്പത്തി തന്നെ വെട്ടി മാറ്റി

ഞാൻ സ്വാതന്ത്രത്തെ കുറിച്ചു പാടി

 നിങ്ങൾ എന്റെ നാവ് തന്നെ പിഴുതെടുത്തു.

മരണം വരെ തടവറയിൽ ഒളിപ്പിച്ചു

എന്നിട്ടും ഞാൻ

  നിശബ്ധനായിരുന്നു        

പക്ഷെ നിങ്ങൾ എന്റെ കവിത    ചുട്ടെരിച്ചു         

ഓരോ ചാര  ത്തരികളും    കോടികൾ   aayi     ഇരട്ടിച്ചു 

ലോകത്തിലെ   ഒടുവിലത്തെ   കുഞ്ഞും   വിശപ്പു   അറിയാതെ        സ്വപ്നം    കാണാൻ 

ഒടുവിലത്തെ  

പുല്ക്കൊടിയും  നൃത്തം ചെയ്യാൻ

ഞാൻ എന്റെ ചോരയെ

ആ    ചാരത്തിൽ ഒഴുക്കുന്നു 

കാരണം

ഞാൻ തീവ്രവാദി