ഇല
===
പച്ചയുടെ മിടിപ്പ് കാറ്റ്  
മറവിയിലെക്കെന്ന   പോല്   യാത്ര കൃഷ്ണ മണികള്ക്ക്     ഇരുപുരങ്ങളില്    
നീലയും കറുപ്പും വെളിച്ചത്തുണ്ടുകള് ..
ഇല ചവര്ക്കുന്ന കയിപ്പു
ആകാശം പൂത്ത മണം
 ചന്ദ്രക്കള്  അടര്ന്നു വീഴുന്ന സംഗീതം
രാത്രിക്കപ്പുരം ചന്ദ്രന എങ്ങോട്ടോ പോയി
തിരിച്ചു പകലിലേക്ക് കൈകാളിട്ടടിച്ച്ചു
പതുക്കെ    മിണ്ടാതിരിക്കുന്ന പഴയ ആകാശത്തിന്റെ ബാക്കിയില്
 നിന്ന് ഒരു കഷണം കാത്തു വച്ച് നീ മുളപ്പിച്ച കവിത ..കടല് ...
കടലിനു മുന്നിലെ
നമ്മുടെ മാത്രം      നഗരം....

നിന്റെ  ചെരുവിരല്ത്തുംപില് 
ചരിത്രം  പറയാതെ  പോയ പാട്ടുക
കായലോനോട്  കട പറഞ്ഞ  കഥ
സൂര്യതാപം 
ഒരു കക്കയിലെക്കൊളിപ്പിക്കുന്ന നക്ഷത്രം
കടല്  കുടഞ്ഞപ്പോള്  
ഒളിച്ചു പോയ പായല്ക്കൂട്ടത്ത്തിലെ തളിരില...തണ്ട്.. മുള്ള്

കവിത കാനാണ്  ചെന്ന്
മഴ കണ്ട വീട്ടിലെ നിലാരാത്രി
ഇരുട്ടും നിലാവും മുറിയിലേക്
ഓടിക്കയറി വന്ന രാത്രി സംഗീതം

പ്രന്നയപ്പടര്പ്പില്  ഉടല്  വിരിച്ചു കിടന്നു
നീ കുറിച്ച കവിതകള് ....
മരണത്തിന്റെ മണല് തിട്ടയിലിരുന്നു  കൊണ്ട്
ഞാന് പകര്ത്തിയെടുത്ത്ത അപര സന്ദേശങ്ങള്  ....

ഒര്മ്മയിലേക്ക് പറന്നു  പോയ വെളുത്ത പ്രാവുകല്ക്ല്ക് അരിമണി പകരാ
നീയൊരു പ്രപഞ്ചം നിറയെ നെല്ല് വിത്തുകള്   വിതറുന്നു

ജീവിതം  എന്തെന്ന് ഞാന്  ചോദിക്കുമ്പോള്
പ്രണയത്തിന്റെ ഇലകള നീട്ടുന്നു
ഒരാള് പലര്
-------------
രോഷ്നിസ്വപ്ന
------------------
ഒരാള് പലരല്ല
അങ്ങനെ ആകാന് കഴിയുകയും ഇല്ല
ഒരാക്ക് പോകാവുന്നിടത്തെക്ക്
പലരുക്ക് പോകാന്    കഴിയുകയും ഇല്ല

ഒരാത്മാവിനു
ഒരു ശരീരത്തെ മാത്രമേ പ്രണയിക്കാ കഴിയൂ
എന്ന് ആരാണ് പറഞ്ഞത്?
മേഖങ്ങള് നസ്വരമാണ് എന്ന് വാദിക്കുന്ന ലോകത്ത് ജീവിതം ഇല്ല

പലരുടെ ഒരമ്മയും ഒരിക്കല് അയാള് ഒഴിച്ചു
മറ്റൊരാള് ഒര്ത്തതാണ്

എല്ലാവരുടെയും കാഴ്ചകളും
ഒരൊറ്റ ആള് കണ്ടതാണ്
എല്ലാ ജീവിതവും ഒരൊറ്റ ആളിന്റെതാണ്
എപ്പോഴെങ്കിലും
ശാന്തമാവേണ്ടാതുണ്ട് എന്നത് കൊണ്ടാണ് കൊടുങ്കാറ്റും പെമാരികളും
കുതറി തെറിക്കുന്നതു
നമുക്കറിയാം എന്നത് കൊണ്ടാണ് ....
അത് കൊണ്ട് മാത്രമാണ്......

ഒരാള് നിന്നയിടതുനിന്നും
പെട്ടെന്ന്
നമ്മളെ കാണുമ്പോള്
ഒഴിഞ്ഞു മാറുന്നതും...
എന്നാല് അയാള് നമ്മളോട് പറയാതെ മിണ്ടാതെ
പോയ ഇടത്തെപെട്ടെന്ന് കണ്ടെത്തണം എന്ന് പറഞ്ഞാല്
പെട്ടെന്ന് ഒന്നും ചെയ്യാനാവില്ല